Στα βήματά σου...

Κοίταζα σαν υπνωτισμένη το διερχόμενο πλήθος
Να περνάει σαν καρουζέλ μπροστά από τα μάτια μου
Άλλοτε έψαχνα εσένα, άλλοτε κάποιον όμοιο σου
Άλλοτε κάποιον εντελώς διαφορετικό από σένα

Ήθελα να σε χτυπήσω με το βλέμμα
Να βάψω μαύρο τον ουρανό των ονείρων σου
Να δω τη μικρή σου σχεδία να βυθίζεται,
στον απύθμενο ωκεανό των αισθήσεών μου

Και άλλοτε ήθελα να σε χαϊδέψω με τις λέξεις μου

Να σε ντύσω με το λευκό των σκέψεών μου

Να σε κρατήσω για λίγο στα χείλη μου, 

σαν την μελωδία μιας ξεχασμένης μπαλάντας

Είχα να κάνω και να πω τόσα πολλά

που δεν μπορούν να χωρέσουν μέσα σε λεπτοδείκτες

μέσα στις μικρές λευκές σελίδες του μυαλού μου

μέσα σε ανούσια λόγια χαραγμένα σε αράδες

Μπορείς να νιώσεις το άδειο μου βλέμμα

καθώς χάνεται μέσα στις λέξεις σου;

Μπορείς να νιώσεις τον ήχο της σιωπής μου

καθώς ακολουθεί δειλά τα βήματά σου;