Ο άλλος μου εγώ.

Νιώθω ένα βάρος πάνω στην καρδιά μου
Τι λες εσύ να είναι;
Και ένα βάρος στο στομάχι μου
Όχι δεν παράφαγα γιατρέ μου

Και το κεφάλι μου πονάει λίγο
Κάποιες φορές νιώθω μόνη ανάμεσα τους
Και εκείνος..ξέρεις...μου λείπει τόσο...
Όχι εκείνος ο κάποιος.

Εκείνος, ο άλλος που μου μοιάζει
Ναι εκείνος που είναι σαν και μένα
Αλλά ονειρεύεται με τα μάτια ανοιχτά
Που να έχει πάει; Μου λείπει, αλήθεια.

Τον έχω ανάγκη. Όχι να μ' αγκαλιάσει.
Όχι δε θέλω. Φτάνει πια. Κουράστηκα.
Μόνο σ'αγαπώ ξέρει να λέει.
Θέλω να ακούσω αλήθειες.

Να έρθει μπροστά μου και να βγάλει τα ρούχα του
Να μου δείξει την γύμνια που έχει στην ψυχή του
Και ύστερα ας φύγει. Εγώ θα ξέρω.
Και τότε δε θα φοβάμαι τόσο.

Ξέρεις γιατρέ μου. Είναι σκληρό.
Είναι σκληρό να πάσχεις από κάτι
Από κάτι άγνωστο, που δε τολμάς να δεις
Ποια θεραπεία να ακολουθήσεις;

Παίρνεις τα χάπια με τις χούφτες.
Όχι για να γίνεις καλά, μα για να ξεχάσεις.
Για να τρέφεις το μυαλό με το αντιβιωτικό
της ψευδαίσθησης. Θέλω να μάθω γιατρέ μου.

Πρέπει να ξέρω, δε νομίζεις;
Ας πεθάνω, ποσώς με νοιάζει.
Όμως θέλω πρώτα να μου πεις
Γιατί δε τον βρίσκω ποτέ; Γιατί μ' αποφεύγει;